Van zijn geestelijke vader Ian Fleming had Agent 007 James Bond een ‘license to kill’ gekregen, waardoor hij wereldwijd schurken kon liquideren. De Britse superspion werd een internationaal succesverhaal, ook al door de glamoureuze verfilming van zijn avonturen. James Bond was een product van de jaren zestig en de Koude Oorlog en ook na de dood van Fleming hielden andere auteurs de fictieve held in leven zonder veel aan het oorspronkelijk personage te veranderen.
Een aangename verrassing is dat Jeffery Deaver dat wel durfde en van Mr Bond een eigentijdse spion maakte. Natuurlijk houdt Bond nog altijd van snelle auto’s en vrouwen, maar de man is gevoeliger en tactvoller geworden, iemand die zijn vrouwelijke collega’s naar waarde weet te schatten en niet direct met hen in bed wil duiken. Zijn hoge macho gehalte is tot een aanvaardbaar niveau teruggebracht en de solospeler heeft zelfs geleerd in teamverband te werken. Zijn ‘carte blanche’ om alle middelen te gebruiken kent beperkingen en is bijvoorbeeld niet geldig in zijn eigen land, waardoor hij geloofwaardiger is geworden. Omdat hij nog altijd vlot zijn talen spreekt, verschillende gevechtstechnieken beheerst, over de laatste technische snufjes kan beschikken en van goede wijnen en lekker eten houdt, is hij voor de fans van het eerste uur voldoende origineel gebleven. Omwille van de tijdsgeest en de mogelijke verfilming is James Bond op zijn dertigste al een ex-roker, wat afbreuk doet aan zijn imago. Zij die niet van het oude concept ‘Bond’ houden, krijgen een verrassend spannende spionagethriller van een terechte bestsellerauteur.
In opdracht van de ODG, een kleine clandestiene operationele eenheid onder leiding van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, verijdelt James Bond een aanslag op een goederentrein in Servië. Hij komt daarbij in het bezit van een cryptische boodschap over een nakende terroristische aanslag waarbij duizenden Britse slachtoffers zullen vallen. Alle technische middelen worden ingezet en de hulp van MI5 wordt gezocht om meer te weten te komen over het doelwit en de daders. James Bond volgt de mogelijke opdrachtgevers, een lugubere afvaltycoon en zijn wrede Ierse rechterhand, via Dubai naar Zuid-Afrika waar een enorme recyclagefabriek werd opgebouwd. Hij heeft een week tijd om de zaak op te lossen en moet infiltreren in het netwerk van de mogelijke uitvoerder.
Deaver is een meester in het ontwikkelen van zinvolle subplots die de lezer op het verkeerde been zetten terwijl hij zijn held doelbewust naar het einddoel laat gaan dat telkens verlegd wordt. Deaver heeft zich bovendien uitvoerig gedocumenteerd over diverse onderwerpen als de werking van de verschillende geheime diensten en wapens, maar ook over zin en onzin van recyclage, honger in de wereld, voedselprogramma’s en…Zuid-Afrikaanse wijnen. Carte Blanche is een aangename en spannende leesverrassing, ook voor wie niet van James Bond verhalen houdt. [Julien Schmit] Verberg tekst

James Bond voorkomt de ontsporing van een trein met een gevaarlijke stof in Servië, maar de dader ontkomt. Bonds organisatie, de ODG, legt verband met een groot afvalverwerkingsbedrijf. Dit zet hem op het spoor van Severan Hydt, de baas van het bedrijf. Hij volgt hem naar Dubai waar hij een aanslag vermoedt; daar blijkt dat Hydt een fascinatie met lijken heeft, omdat die gerecycled kunnen worden. Dat leidt naar Zuid-Afrika, waar Bond zich tot een van Hydts vertrouwelingen opwerkt. Deze Bond is geboren rond 1980, M is weer een man, Miss Moneypenny is in de dertig en Mary Goodnight is voor het eerst sinds 'The man with the golden gun' terug als Bonds secretaresse. De vraag is net als bij eerdere James Bond-imitaties of de echte Bond-liefhebber deze kan waarderen. Het verhaal moet zich als een soort toeristische reisgids over de halve wereld verplaatsen, maar krijgt daardoor iets gezochts. Het mist vaart en spanning door de vele achtergrondinformatie en secundaire plots. Nee, Deaver kan zich beter met zijn Lincoln Rhyme-thrillers bezighouden. Vrij kleine druk. Verberg tekst