Ik durf! is het tweede boekje voor eerste lezers over Naat, een jongen van zes met een (onuitgesproken) autismespectrumstoornis: Naat is 'bang voor luid en druk' en voor wat hij niet kent. Zonder er te veel de nadruk op te leggen dat Naat anders is, probeert Joke Guns duidelijk te maken wat er moeilijk is of kan zijn voor kinderen met zo'n lichte vorm van autisme. Maar dat is iets dat vooral volwassen lezers zullen merken: veel kinderen begrijpen Naats angst voor het onbekende wel, of zijn afkeer voor drukte en lawaai. Naat zit niet langer bij juf Patty in de klas, maar bij meester Pat. Die is strenger en dus minder lief, maar voor Naat betekent dat vooral dat Jan hem niet meer zomaar kan pesten. De meester heeft namelijk ogen in zijn rug. Wanneer meester Pat aankondigt dat ze op bosweek gaan, vindt Naat het maar niks. Nadat de meester heeft uitgelegd wat dat precies is, bosweek, ziet Naat het al iets meer zitten. Maar drie nachten van huis is wel lang... Gelukkig heeft hij niet veel tijd om heimwee te hebben: de kinderen koken samen, leren over het bos en slapen in stapelbedden. Naat en zijn nieuwe vrienden Malik, Brent en Jon leren pestkop Jan een lesje. En dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Met korte zinnen vertelt Guns in Naats woorden hoe die veel meer durft dan hij denkt. De korte hoofdstukjes vertellen niet het hele verhaal, zodat het niet saai wordt. Zo bezoekt meester Pat Naat thuis om uit te leggen wat er zal gebeuren tijdens de bosweek, maar dat wordt niet beschreven. Het hoofdstuk begint met hoe Naat meester Pat uitzwaait, waarna hij in zijn eigen woorden zegt wat hij gehoord heeft. Zulke ingrepen maken het verhaal levendiger. Naats droge beschrijving van de gebeurtenissen zorgt soms voor grappige momenten: zijn klasgenootje Jana wordt misselijk op de bus en moet braken, en nadat ze zich alweer beter voelt zegt Naat: 'Geen spuug meer te zien. Maar ik ruik het nog wel.'
Yoeri Slegers maakte de tekeningen, die nooit helemaal binnen de bladspiegel vallen. Dat geeft het geheel een fijne dynamiek, die goed samengaat met de vrolijke spanning van het verhaal. Naast de grote tekeningen krijgen we ook vaak een klein prentje in de vorm van een polaroidfoto. Die beelden vooral uit waar Jan aan denkt, en niet zozeer wat er gebeurt, en vormen een goeie aanvulling op de tekst. Ik durf! is een geslaagd boekje voor beginnende lezers, over herkenbare thema's en met een apart perspectief. [Lien Devos] Verberg tekst

Naat zit in de klas van Meester Pat. Ze gaan op bosweek, maar Naat weet niet of hij dat leuk vindt. Hij houdt namelijk niet van drukte en van verandering. Derhalve is hij een beetje anders. Maar de meester begrijpt dit en legt alles goed uit. Hij helpt zelfs om pestkop Jan op zijn plaats te zetten. Een herkenbare schoolsituatie die in een verhaal is gegoten voor beginnende lezers na ongeveer een jaar leesonderwijs, AVI-M4. Het verhaal is ingedeeld in getitelde hoofdstukken. De tekst is gezet in fladderzetsel en rijkelijk voorzien van meer dan paginagrote gekleurde krijtillustraties. Opvolger, maar los te lezen van 'Ik ben Naat'*. De verhalen zijn deels gebaseerd op de oudste zoon van de schrijfster die verzot is op (jeugd)boeken en waarvan nog wel meer boeken zullen verschijnen. Vanaf ca. 7 jaar.

Naat is een jongen van zeven die in de tweede klas zit. Hij houdt niet van drukte of veranderingen. Ook niet van pestkop, Jan. Wanneer de meester aankondigt dat ze op reis gaan met de klas, is iedereen blij behalve Naat. Hij wil niet mee. De meester kent Naat en gaat bij hem thuis om alles te bespreken zodat Naat weet wat er gaat gebeuren. De meester belooft ook dat hij niet bij Jan op de kamer moet slapen. Eens op reis valt het goed mee, ze leren zelfs over bosgeesten. 's Nachts gaat Jan naar de kamer van Naat en zijn vrienden en probeert hen bang te maken door te spoken. Naat en zijn vrienden laten zich niet doen en sluipen de volgende nacht naar de kamer van Jan om hem terug te pakken.
Het is een vlot lezend boekje met verscheidene hoofdstukken die niet meer dan twee pagina's lang zijn en telkens opgefleurd worden door grote tekeningen. Zonder moeilijke woorden wordt er een leuk verhaal waarin heel wat kinderen zich zullen herkennen. Men beschrijft de gevoelens van Naat erg knap en op die manier wordt het duidelijk dat iedereen wel ergens bang van is. Uiteindelijk vond Naat het heel plezant op reis en heeft hij fijne vrienden gemaakt.
Verberg tekst