Dit boek verloochent zijn herkomst niet. Toen Van Boxsel (1957) in 1982 met zijn project begon wist hij dat zijn onderwerp allesomvattend zou zijn. Na drie uitgaven in eigen beheer presenteert Van Boxsel ook dit boek, onder dezelfde noemer van encyclopedie van de domheid, als een verkenning bestaande uit een serie essays over deelaspecten van de domheid. Inmiddels weet de auteur dat domheid geen gebrek, maar een zelfstandige macht of zelfs aparte wereld is, met een eigen logica, moraal, esthetiek en topografie. Zijn 'encyclopedie' begint waar de wetenschap van de domheid niet meer te onderscheiden is van de domheid van de wetenschap. Ironisch begint het boek dan ook met de inventarisatie van een denkbeeldig museum, de 'Academie van de Domheid'. Alles past daarin, ook de encyclopedie zelf. De verzameling anekdotes, illustraties en verhalen kan niet verhelen dat de auteur telkens weer uitkomt op de paradoxale taak van een kennistheorie met als methode de imitatie van de dwaasheid. Ook dit boek is onvermijdelijk het resultaat van schade en schande - en de lezer weet niet beter. Dit fraai uitgegeven boek kan een niet al te klein publiek stichten en amuseren en zal nog worden gevolgd door een 'Topografie van de domheid'. Verberg tekst