Mas neemt ons mee naar een wereld waarin men dolgraag in het bovennatuurlijke wil geloven

Zuster Anne, non in de kloosterorde Zusters van de Liefde, krijgt de voorspelling dat in Bretagne de Heilige maagd aan haar zal verschijnen. Ze wordt uitgezonden naar een eiland voor de kust van Finistère, waar een jongen zegt een visioen te hebben gehad.

Maar hebben de omstanders het wel goed gehoord? Willen ze het misschien te graag geloven? Er ontstaat grote verwarring, die het hele eiland op zijn kop zet. Bestaande verhoudingen komen op scherp te staan en iedereen ziet zich genoodzaakt zijn kijk op de wereld bij te stellen. Intussen raast de wind over het eiland en gaan planten dood door de overdaad aan zout en zon. Zijn het voorboden van een onvermijdelijk drama?

Victoria Mas studeerde Literatuurwetenschap aan de Sorbonne in Parijs en werkte in de filmwereld in de VS, waar ze acht jaar woonde. Ze debuteerde met Het bal der gekken, dat internationaal lovend werd ontvangen en in thuisland Frankrijk werd bekroond met onder andere de Prix Renaudot, Prix Stanislas en Prix Première Plume. De filmrechten werden verkocht aan Gaumont en haar boek werd in 19 landen vertaald. Een wonder is haar tweede roman.

De pers over Het bal der gekken:
'Mas heeft haar verhaal spannend en filmisch opgeschreven in duidelijk, helder, bijna kaal taalgebruik. Zonder ironie, zonder ambiguïteit ook.' ●●●● Margot Dijkgraaf in NRC

'Indringende roman. [...] De razend interessante blik die de schrijfster haar lezers gunt op de eerste stappen van de psychiatrische zorg en de wijze waarop zij ze naar de ontknoping van haar verhaal toe sleurt is onweerstaanbaar.' Trouw

'Het bal der gekken is met vaart geschreven, zit vol treffende sfeerbeschrijvingen en heeft een geweldig onderwerp: de inrichting La Salpêtrière in de 19e eeuw, als de illustere dokter Jean-Martin Charcot zijn hypnosesessies houdt waarbij hij live hysterische aanvallen opwekt bij patiënten.' de Volkskrant

'Salpêtrière is een van de grootste ziekenhuizen van Parijs. Ongelooflijk te lezen wat zich hier heeft afgespeeld.’ Olaf Tigchelaar, Mezza