Mijn hart is in mijn keel gelokt, mijn mond een vuilnisbelt. Zolang míjn adem maar niet stokt. Zíjn dagen zijn geteld". (p. 9) Met dit aftelrijmpje vat de auteur de essentie van zijn tekst samen. Hij pelde de oorspronkelijke "King Lear" af tot de kern, tegelijkertijd de kern van elk leven. Alles draait om de verderfelijke machtswellust van elke mens, om keuzes te maken in functie van die machthonger of gedwongen worden tot kiezen. De auteur pent zich schijnbaar moeiteloos een weg naar de (bloederige) ontknoping. Vertrekkende vanuit zijn originele toevoeging aan het stuk (het plannen van de moord op Kent door de drie zussen) mondt de tekst feilloos uit in het Shakespeariaanse einde. De tussenweg wordt vernuftig ingekleurd door inhoudelijk sterk uitgezuiverde en krachtige scènes in een uitmuntend gebalde en rijke taal. Dit is een onvermijdelijke vereiste voor het creëren van een theaterstuk. De auteur toont zich een meester in de dramaturgie. De doordachte en afgeslankte personageconstellatie getuigt hiervan. Bovendien lichtte Moeyaert het lot waaraan King Lear onderhevig is, uit Shakespeares tekst en bedeelde het, samen met de nar, van een informerende en levensbeschouwelijk relativerende rol. Nar en Lot zijn twee handen op één buik, Lot ziet alles, Nar mag alles. Ook op structureel niveau liet de auteur niets onbewaakt. Hij streefde naar een bijzonder dravend, razend staccatoritme dat adequaat naar de bladspiegel vertaald wordt door de goed beredeneerde weergave van de scènes. Er werd voor geopteerd om de scènes onmiddellijk en bijna onopvallend na elkaar te plaatsen. Alleen op enkele strategische momenten in het verhaal werd er iets meer ruimte tussen twee scènes voorzien. De aandacht voor de vorm is onverminderd doorgetrokken in (letterlijk) het gezicht van het boekje. Twee prangende meisjesogen kijken je verlegen en verleidelijk aan. Binnenin het boek is hetzelfde meisje nog tweemaal afgebeeld, telkens in een iets uitdagender pose. Onmiddellijk kan de link naar Moeyaerts visie gelegd worden: de drie zussen vormen één persoonlijkheid. Met dit werk zet Bart Moeyaert zijn reputatie als een uitzonderlijk begeesterd en bekommerd auteur kracht bij. Een ongelikte parel die op ieders boekenplank mag blinken. [Els Van Steenberghe] Hide text

Deze bewerking (in opdracht) van Shakespeare's 'King Lear' door de vooral als Vlaamse jeugdromanschrijver bekende Bart Moeyaert is met recht en reden modern te noemen. Dat geldt voor de taal, voor de directheid van emoties en intenties, voor het accent op het materiële boven het spirituele: voorzover Shakespeare al spiritueel genoemd kan worden, is dat in deze bewerking nauwelijks meer terug te vinden. Berekening, macht, rijkdom: daar draait het om. Vriendschap bestaat niet, liefde evenmin, wel de onderhuids voelbare wanhoop over het gemis van beide. Ook in die zin is 'Ongelikt' modern, en als zodanig zeer geslaagd: het oeroude verhaal (gehinderd door ijdelheid, eigenbelang, conventies enz., blind zijn voor de werkelijkheid) in een hedendaags kader van enerzijds de taal, anderzijds de normen en waarden van nu. De loop van het verhaal is meer sprongsgewijs, fragmentarischer dan in het origineel, de voorgeschiedenis krijgt wat meer aandacht, de weg naar de climax is veel korter, de treurige ontknoping nog ontluisterender... Misschien niet voor het grote publiek, maar wel boeiend! Kleine druk. Hide text