Maria krijgt op haar twaalfde verjaardag een mooi cadeau van haar vader: Koko, haar eerste eigen slaafje. Hij wordt opgediend tijdens het diner in een grote, zilveren schaal. Maria is blij met Koko want hij doet wat ze hem opdraagt zonder dat ze hem hoeft te slaan. De meeste Afrikaanse slaven die op de theeplantage van haar vader werken, worden vaak afgeranseld. En als Koko niet meer bevalt, dan verkoopt ze hem toch? In de ik-vorm doet Maria in veertig korte hoofdstukjes van een of twee bladzijden verslag over haar opkomende puberteit maar vooral over de vanzelfsprekendheid waarop zij en haar familie slaven behandelen als handelswaar. Er is geen moreel besef bij Maria. Dat maakt haar tot een onsympathiek persoon maar in haar tijd was dat de werkelijkheid, hoe schokkend ook. Door de korte zinnen die steeds op een nieuwe regel beginnen, het simpele taalgebruik, de ruime bladspiegel en de sobere illustraties in zwart-wit lijkt het een eerste leesboekje maar dat is het beslist niet. Intrigerend boek; eerder verschenen onder de titel 'Slaaf kindje slaaf' (2006); nu met nieuwe illustraties van Martijn van der Linden. In 2006 meermalen bekroond in Duitsland, met de Deutscher Jugendliteraturpreis. Vanaf ca. 10 jaar. Hide text