Levenshonger : roman

Levenshonger : roman
Reviews
Bloed, mest, ingewanden
Levenshonger is een indringend portret van een vrouw aan de rand van ons blikveld. Niemand in deze roman leidt een comfortabel leven.
Al vanaf haar debuut Boa dertig jaar geleden ben ik een bewonderaar van het werk van Marie Kessels. Meesterlijk waren De god met de gouden ballen (1995) en V eldheer Banner (2018), een verpletterende liefdesroman. Kessels' personages zijn altijd onaangepast en leven aan de rafelrand van de maatschappij: een blinde alleenstaande vrouw, een parkinsonpatiënt, een onzichtbare loketbediende. Juist mensen die niet gezien worden en nauwelijks aan het woord komen in deze maatschappij laat zij in haar romans de wereld observeren. Kessels verdient in mijn ogen de P.C. Hooftprijs of de Constantijn Huygens-prijs, want haar stijl is ook nog eens uniek en verfijnd.
In haar elfde boek Levenshonger - wat een krachtige titel! - is de 23-jarige Elzbieta aan het woord, een Poolse arbeidskracht in de Nederlandse vleesverwerkingsfabriek PerfektKost. Kessels licht haar uit de vele Polen die het vuile werk in West-Europa opknappen en maakt haar uniek, niet een stofje in de massa. Romans zijn …Read more
Overleven in de drek
Marie Kessels vangt perfect de tijdgeest in haar nieuwe roman over een vleesverwerkingsbedrijf. Niet voor het eerst kiest ze duidelijk de kant van het kwetsbare individu.
Eens in de zoveel tijd duiken er nieuwe beelden op. We kennen ze allemaal. Of niet, misschien ben je iemand die snel wegzapt, omdat je net aan een ham-kaastosti zit, vanavond gaat barbecueën of gewoon niet geconfronteerd wilt worden met nóg meer ellende in de wereld. Gegil, bloed, stuiptrekkingen. Varkens die in no time verwerkt worden tot de keurige filetlapjes die vandaag in de aanbieding zijn.
Vleesverwerking, net een onderwerp voor Marie Kessels (1954), die in haar romans vaak het cerebrale van haar personages tegenover het zintuiglijke zet. In Ruw (2009) gebruikt een blinde vrouw haar tast om de weg te vinden. De fotografe in Brullen (2015) verdraagt geen lawaai. Veldheer Banner (2018) gaat over een intellectueel die door de ziekte van Parkinson met zijn lichaam geconfronteerd wordt.
In Kessels nieuwste, Levenshonger, werkt de intelligente Poolse Elzbieta bij het Nederlandse vleesverwerkingsbedrijf PerfektKost, waar zij aan de lopende band varkens uit…Read more
Levenslust en opstandigheid in de koude fabriekshal
Levenshonger van de geweldige, verbeeldingsvolle Marie Kessels draait om menselijkheid voor mens én dier.
Bijna was het op de stapel blijven liggen, en bijna ook had ik het weer weggelegd, maar toen Marie Kessels' Levenshonger me te pakken had, liet het me ook niet meer los. Dat dat even duurde lag, bij nadere lezing, aan mij én aan mijn vooroordelen. Levenshonger vertelt het verhaal van de jonge Poolse Elzbieta die in Nederland in de vleesindustrie werkt en wordt ontslagen. Een boek dus over misstanden en onrecht: geschreven door een keurige vrouw op leeftijd; nou, dan weet je het wel. Niet dus. Ik wist niets.
Levenshonger (Kessels elfde roman) is veel, maar zeker geen politiek correct sociaalrealisme. Daarvoor is Kessels stijl te frivool en te subtiel, Elzbieta te dartel en brutaal, en de roman te eigenzinnig. En wie nieuwsgierig naar de schrijver ervan op zoek gaat, vangt bot. Kessels geeft geen interviews. Zijn Elzbieta en de mensen om haar heen producten van Kessels (geweldige) verbeelding? Of heeft ze, ooit, zelf een paar maanden op harde overschoenen en met haarnet…Read more