Ze wil geen oorlogsfotograaf worden genoemd, liever kunstenaar. De Amerikaanse Lynsey Addario (1973) fotografeert in conflictgebieden, maar haar werk gaat over meer dan oorlog, zo benadrukt ze keer op keer in interviews. Haar foto’s en verhalen gaan ook over onderwerpen als mensenrechten en de positie van de vrouw. ‘Mijn foto’s zijn een manier om mensen te betrekken bij een onderwerp zo intens als oorlog.’ De gezondheid van moeders en hun bevallingen – iedere vrouw heeft het recht om op een veilige plaats te bevallen – het is een van de vele alledaagse onderwerpen die ze met veel compassie in het perspectief van de wreedheid en zinloosheid van een oorlog weet te plaatsen. En ze weet waar ze over praat. Zelf werd ze gegijzeld, aangerand en met de dood bedreigd. Waarom gaat iemand zwanger naar een opstand in Gaza? Hoe is het om thuis te komen en de foto’s te vinden van de geheime liefde van je vriend? De lezer leert over liefde in tijden van oorlog. Inmiddels heeft ze een zoon. De vijftien jaar die ze in het Midden-Oosten heeft gewerkt, hebben haar veel geleerd. Harde, intense en unieke verslagen van deze fotojournalist in oorlogsgebieden, afgewisseld met confronterende inkijkjes in haar privéleven. Masquer le texte