Inge is een Zweedse gescheiden vrouw met twee volwassen dochters. In een tuincentrum ontmoet ze Mira, een Chileense, ook gescheiden, met twee zonen. Ze raken met elkaar aan de praat en over de planten heen groeit een diepe vriendschap. Door hun oprechte belangstelling voor elkaar komt beetje bij beetje hun verleden naar boven. Voor Inge heeft dat te maken met haar mislukte huwelijk, en wat er van haar ex-man is geworden. Voor Mira ligt het verleden in Chili, vanwaar ze is moeten vluchten voor de dictatuur onder Pinochet. Haar dochter is nog steeds vermist, haar oudste zoon is neergeschoten door de militairen. De gruwelen van toen heeft ze jarenlang verdrongen, maar de hechte relatie met Inge dwingt haar om opnieuw het verleden onder ogen te zien. Met de hulp van Inge komt ze in contact met organisaties die vermisten in Chili trachten op te sporen, en zo komt ook het lot van Mira's dochter naar boven.

Zoals gewoonlijk zijn de meeste belangrijke figuren in het verhaal vrouwen. Mannen, voor zover ze een rol toebedeeld krijgen, worden negatief afgeschilderd. De ex-man van Inge is een perverse dronkaard, de verloofde van Inges dochter wordt een nitwit genoemd, en de man van Mira is iemand die niet opgewassen is tegen een samenleving met gelijke rechten voor man en vrouw. Ook de sfeer van het verhaal is erg vrouwelijk. De relaties tussen de hoofdpersonages zijn heel teder, iedereen reageert bijzonder gevoelig. Er wordt heel wat afgehuild, over het verleden, over een tuin die door een storm beschadigd is, over teleurstellende relaties. Misschien wordt er toch iets te nadrukkelijk voor het vrouwelijke kamp gekozen, en tegen het andere?

Voeg bij de vrouwelijke sfeer nog de meesterlijke pen van Marianne Frederiksson, een intrigerend thema zoals de vervolgingen onder Pinochet in Chili en de mooi beschreven Zweedse omgeving, en je weet dat je een boek met klasse voor je hebt. [Bart Van der Bruggen] Masquer le texte

In deze roman beschrijft de succesvolle Zweedse schrijfster (1927) twee vrouwen van achter in de 40. Uit de toevallige ontmoeting tussen de intellectuele Zweedse Inge en de praktisch ingestelde Chileense vluchtelinge Mira, die dagelijks contact heeft met haar God, groeit vriendschap en een diepe existentiële verbondenheid. Het idee voor het boek, dat in het Zweeds veel treffender 'Trekvogels' heet, ontstond n.a.v. Fredrikssons ontmoeting met de Chileense Luisa, waarover zij in de bundel 'Als vrouwen wijs waren' verslag doet. De vrouwen vertellen hun verhalen aan elkaar en de wreedheden van Pinochet vermengen zich met het verraad van Inge's ex Jan en de levens van hun kinderen. Achter de beschadigingen van Inge en Mira gaat echter een intense kracht tot overleven en levensvreugde schuil. Zoals 'Anna, Hanna en Johanna', 'Simon' en 'Volgens Maria Magdalena', zal ook dit boek zijn weg vinden naar de Nederlandse lezer. T.o.v. Fredrikssons overig werk heeft deze roman weinig diepgang. De vlakke en gehaaste schrijfstijl wordt door de vertaling wat verzacht. Vrij kleine druk. Masquer le texte