Londen wordt geteisterd door een reeks eigenaardige moorden. De slachtoffers worden eerst verdoofd met alcohol en pillen, en blijken daarna te sterven aan een beroerte. Ze worden steeds naakt en gewassen aan de ingang van de spoedopname van een ziekenhuis gevonden. Tom Thorne, inspecteur bij de afdeling Ernstige Delicten, wordt op de zaak gezet en samen met zijn team staan zij voor een raadsel. Wonder boven wonder overleeft het vierde slachtoffer, Alison Willetts, de aanranding. Maar er is één probleem: ze is volledig verlamd en is aldus ook niet in staat te praten. De politie geraakt geen stap verder, totdat Thorne een briefje ontvangt: "Oefening baart kunst. [...] Ik nodig je uit om eens na te denken over het begrip vrijheid. Echte vrijheid. [...] Het is allemaal een kwestie van druk." Op dat moment wordt het voor hem duidelijk dat ze hier niet te maken hebben met een psychopathische moordenaar, maar met een dader die zijn slachtoffers in leven wil laten, verlost van hun lichaam. De eerste drie waren voor hem een mislukking, het vierde slachtoffer zijn eerste triomf! Door zijn regelmatige bezoekjes aan Alisson in het ziekenhuis maakt hij kennis met haar behandelende arts Anne Coburn en haar jeugdvriend Jeremy Bishop. Na een etentje met beide artsen wordt hij zelf bijna het slachtoffer van deze 'moordenaar'. Vanaf dit moment is het voor Thorne duidelijk: Bishop moet de dader zijn. Alle aanwijzingen staven deze verdenking: de persoonsbeschrijving, het signalement van de auto, een alibi dat allesbehalve waterdicht is... Voor Tom Thorne mag het dan wel allemaal waterdicht zijn, maar zijn omgeving en zijn team geloven er niets van. Hij stapt dan ook officieel uit de zaak, maar achter de schermen werkt hij gedreven verder.

Als stand-up comedian en tv-maker heeft Mark Billingham met Slaapdood een zeer sterk thrillerdebuut afgeleverd. Ten eerste door de niet alledaagse plot, vervolgens door de personages, die werkelijk tot leven komen. Een mooi voorbeeld hiervan is Tom Thorne: een kleine, gezette, iedereen in het harnas jagende agent die door het boek heen steeds meer prijsgeeft van zichzelf en zijn verleden. De spanning wordt netjes opgebouwd, hoewel er op dit punt nog wat bijgeschaafd kan worden. Het knappe slot maakt dit dan weer goed. Slaapdood is een zeer vlot geschreven thrillerdebuut dat het grote publiek zeker zal kunnen boeien. [Tim Clement] Masquer le texte

Nadat een seriemoordenaar al enkele vrouwen heeft gedood, overleeft zijn volgende slachtoffer de aanslag. Al snel blijkt dat hij probeert de vrouwen niet te doden maar met hulp van zijn grote anatomische kennis hun nek zodanig te verdraaien dat ze een hersenbloeding krijgen en verder als een plant moeten leven. Allicht valt de verdenking op een arts en de hele roman beschrijft de pogingen van een inspecteur om zijn meerderen te overtuigen dat hij de juiste verdachte op het oog heeft. Uiteindelijk blijkt de zoon van deze arts de dader te zijn. De plot is zwak: waaróm de inspecteur de arts zo hardnekkig verdenkt, wordt niet duidelijk (intuïtie waarschijnlijk), de zoon speelt een zeer ondergeschikte rol en de ontknoping komt dan ook uit de lucht vallen, er zijn enkele zijlijnen die nauwelijks iets aan het verhaal bijdragen (de inspecteur raakt verliefd op een vrouwelijke arts met een onaangename ex, haar dochter heeft een relatie met de moordenaar die om de lezer op een dwaalspoor te brengen zich soms vermomt als een oudere man, een collega-politieman knijpt in de metro jonge vrouwen in hun billen). Deze zwakke plot, de terzijdes en vooral de slechte karaktertekening maken de lezing van de roman tot een saai corvee. Kleine druk. Masquer le texte